In 2020 kwam Daryl Veldman (35) op het idee om stripboekjes voor kinderen te maken waarmee ze Sranantongo konden leren: Mijn eerste woordjes in het Sranan. In het NRC vertelt hij meer hierover:
In zijn eigen jeugd was het Veldman niet toegestaan om Sranantongo tegen zijn ouders te spreken. Deze restrictie komt volgens hem voort uit de geschiedenis van slavernij, waarbij iedereen verplicht was Nederlands te spreken. Dit heeft geleid tot een generatieoverdracht van deze gewoonte.
Hij begon zich, na de geboorte van zijn eigen kinderen, zorgen te maken over het behoud van zijn cultuur en taal. Hoewel Surinaamse kleding en eten overal aanwezig zijn, vond hij weinig terug van de taal.
Daryl voelde een identiteitscrisis doordat hij in Nederland niet als een echte Nederlander wordt gezien en in Suriname niet als een echte Surinamer. Deze ervaring van dualiteit motiveerde hem om Sranantongo te leren als tiener door middel van comedygroepen en informele conversaties met zijn familie.
Om de taal levend te houden en door te geven aan de jongere generatie, begon hij in 2020 met het maken van stripboekjes voor kinderen getiteld ‘Mijn eerste woordjes in het Sranan’. Na afwijzing door Nederlandse uitgeverijen, besloot hij de boekjes zelf uit te geven.
Dit bleek een groot succes, met duizend pre-orders binnen tien minuten en inmiddels meer dan tienduizend verkochte exemplaren. De boekjes helpen niet alleen kinderen maar ook hun grootouders om de taal en cultuur door te geven.
De inspanningen van Daryl worden gewaardeerd door de oudere generatie, die het mooi vindt dat hun kleinkinderen nu Sranantongo leren. Dit heeft gezorgd voor een hernieuwde verbinding tussen generaties, waarbij grootouders samen met hun kleinkinderen de boekjes lezen en de taal uitleggen.
Zijn moeder kwam zelfs helpen toen de bestellingen overweldigend werden, wat de sterke familiebanden en het gezamenlijke streven naar cultuurbehoud onderstreept, vertelt hij in de krant.
